De slotwedstrijd van de MIXwoensdag, opgetekend door een oplettende gans
Ik ben een Gans. En leef op Peren 6. U zult mij niet snel herkennen, want ik leef daar met mijn vader, moeder, broers, zussen en ander ganzengespuis. Op een normale dag is het best gevaarlijk om daar te leven, want de ballen vliegen om je veren. Het veiligste om daar te zijn is op een zeer regenachtige dag. Woensdag 25 oktober was zo’n dag. Vanaf 12 uur regen. Heerlijk rustig, zou je denken voor ons ganzen.
Het tegendeel was waar. Om 12 uur ging er een toeter en dan weten wij genoeg. Duiken, de MIXen komen eraan voor hun jaarlijkse afsluitende wedstrijd. Normaliter zou ik er niet zoveel aandacht aan schenken, maar ik was uitgeraasd en uitgepoept dus had alle tijd voor een goede observaties.
Regels
Als je lang op De Batouwe leeft, ken je inmiddels de Golfregels aardig uit je ganzenhoofd. Dat bleek niet altijd zo te zijn bij de deelnemers. Het schoonmaken van de bal – deze zit na de landing vol met aarde en mijn stront, vind ik de slechtste regel. Ik schijt niet voor niets de fairway vol. Maar ach, dat kan ik nog door de veren zien.
En dan het plaatsen van de bal. Niet meer dan 15 centimeter van de plek waar de bal lag is voor sommigen best wel moeilijk. Heren en dames; 15 centimeter is geen 50 centimeter en zeker geen meter! En dan weet ik ook nog: niet dichter bij de hole. Tja, menig deelnemer wist in mijn ganzenoptiek ook niet waar de hole exact was. Maar ja, het was ook erg regenachtig.
Verschillen
Naarmate de middag vorderde, ging ik wel weer verschillen zien. Onder elke paraplu liep wel een single handicapper in spe. Maar de echte supergolfers herken je als gans direct. Boterhammetje in de hand, petje of regenmuts op en maar naar elkaar roepen. “Ja, Teus die van jou ligt het beste, tenminste niet in de bunker”, “Mooie bal Ed, niet ver maar wel kaarsrecht”, “Prima putt Helma, deed je dat maar bij elke hole”.
Maar dan kom je de superhelden tegen van de MIXwoensdag. Een geoliede machine.
Jo, net terug van een hoogtestage in Winterberg en rots in de branding qua baankennis: hij is niet voor niets baanmarshal op De Batouwe. Coby, sinds juni weer een beetje aan de golf. Met een nieuwe heup is haar swing nu op topniveau. Ria, zonder Theo, want de baan was te nat voor een buggy, gaf met haar lage handicap het team body.
En dan Fred, een captain met talent. Zijn opmerkingen zoals: “water is vloeibaar gras”, “niet twijfelen maar doen!” en “we spelen regengolf” waren voor het team stimulerend en troostend gelijk, dat kon ik duidelijk zien.
Prijsuitreiking
Ik ben nog even naar het clubhuis gewaggeld om te kijken wie nu echt hadden gewonnen.
En ja hoor, had ik er maar ganzeneieren op gezet. Het team van Coby, Ria, Jo en Fred had gewonnen. Trots lieten ze hun prijzen zien toen ze op de foto werden gezet. Of zij helemaal eerlijk hebben gespeeld weet ik niet helemaal zeker, want ik ben tenslotte maar een Domme Gans.